บางทีก็รักเพราะเหงา รักเพราะหัวใจเพิ่งบาดเจ็บมา
รวมไปถึงรักจากใจจริงที่อยากให้มีกันและกันเรื่อยไป
แต่เหมือนอย่างที่เขาว่ากัน
คนรักที่่จะอยู่กันยืดศีลต้องเสมอกัน
และเราต่างก็มาจากต่างการเลี้ยงดู ต่างความคิด ต่างนิสัย
การที่ฉันจะพบใครสักคนแล้วเป็นรักที่เรียบง่ายนั้นช่างยากเหลือเกิน
แต่นี่ล่ะมั้งสเน่ห์ของความรัก
สิ่งใดก็ตามที่ต้องฝ่าฟันกว่าจะได้มาย่อมมีค่ามากกว่าสิ่งที่ได้มาง่ายๆ
และเพราะความรักเป็นเรื่องของอารมณ์ผสมกับเหตุผล
จะให้ใช้แต่เหตุผลอย่างเดียว ก็ไร้ความรู้สึก
จะให้ใช้อารมณ์อย่างเดียวก็คงเละไม่เป็นท่า
"รัก จึงเป็นส่วนผสมที่ลงตัวของ อารมณ์และเหตุผล"
อุปสรรค ความไม่ลงรอย งอนๆ ง้อๆ กันจึงเป็นเรื่องปกติของความรัก
แต่สำหรับฉันต้องไม่ใช่การ "รักๆ เลิก"
ถ้าเลิกกันแล้ว "จบคือจบ" แม้จะเจ็บหนัก "แต่สักวันแผลจะหาย"
ความรักไม่ทำให้เราตายหรอก ก็แค่เจ็บน้อย เจ็บหนัก เท่านั้นเอง
สิ่งหนึ่งที่ฉันทำเสมอกับความรัก
ฉันไม่เคยปล่อยมือจากเขาง่ายๆ
ไม่มีคำว่า ฉัน หรือ เธอ ไม่ดีพอ
คำว่า เลิก จะออกจากปากฉันก็เมื่อมั่นใจแล้วว่าพยายามแก้ปัญหากันมาสุดทางแล้ว
และที่ผ่านมาคือพยายามทำให้ดีขึ้น ไม่ใช่การยื้อ หรือ รั้ง ให้ต่างฝ่ายต่างเจ็บ
ตราบจนถึงจุดที่มั่นใจแล้วว่า "เรามากันสุดทางแล้ว"
ฉันจะปล่อยมือ
และเมื่อจากกันไปแล้วเราต่างก็เป็นอดีตของกันและกัน
อดีตที่จะไม่มีทางหวนคืน ไม่ว่าเขาจะกลับมาร้องขออย่างไร
ถ่านไฟเก่าอาจลุกโชนได้
ปัญหาเก่าๆ ก็ลุกโชนได้เช่นกัน
อุปสรรค ปัญหา เดิมๆ ตลอดเวลาที่เคยมีคำว่า "เรา" เมื่อก่อน
ไม่เคยแก้ไขได้ ทำไมวันนี้จึงคิดว่าสิ่งนั้นจะผ่านพ้น
ถ้าที่ผ่านมาต่างก็พยายามกันที่สุดแล้ววันนี้ก็อย่าย้อนกลับให้ต่างต้องเจ็บอีกครั้ง
ความรัก มิตรภาพ ก่อเกิดได้หลายรูปแบบ
บางคนเป็นเพื่อนที่ดีมากมาย แต่ไม่ใช่คนรักที่ดี
บางทีเราก็ต้องยอมรับ
ยิ่งฝืนต่างก็ยิ่งเจ็บ
เรียนรู้ที่จะปล่อยเราอาจรักกันในรูปแบบอื่นได้
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น