ชีวิตหลังการสูญเสีย

การสูญเสียทำให้เราเจ็บปวดเสมอ
แต่พอสูญเสียหลายๆ ครั้ง ก็เริ่มยอมรับความจริง
"ไม่มีใครไม่เคยสูญเสีย"

การจากลาเป็นการสูญเสียที่เจ็บปวดที่สุด
ไม่ว่าจะ จากเป็น หรือ จากตาย
มันเจ็บปวด ทรมาน
เป็นเรื่องจริงที่ฉันไม่เคยอยากยอมรับ

แต่สักวันความตายต้องพรากฉันจากคนในครอบครัว
อาจถึงเวลาต้องแยกจากกับคนที่รัก...แม้จะรักมากแค่ไหน
...แม้เราจะยื้อไว้อย่างไร
การจากลาย่อมมาถึงอย่างแน่นอน

แรกๆ ที่ต้องสูญเสีย ไร้ภูมิต้านทาน
ต่อเมื่อสูญเสียหลายๆ ครั้งเข้า สัจจะธรรมเริ่มปรากฎ...แต่ก็ยังไม่อยากยอมรับ

สุดท้าย...ไม่รู้เหมือนกันว่า ความเข้มแข็ง เกิดขึ้นเมื่อใด
แม้จะยังเสียใจที่สูญเสีย แต่ก็ไม่ได้ยากเข็ญเหมือนครั้งแรกๆ อีกแล้ว

ที่น่าแปลก บางครั้งการสูญเสียกลับเป็นจุดเริ่มใหม่ที่ดีกว่าเดิม
คนรักบางคน...ที่รักมาก
พยายามรั้งทุกหนทาง
คร่ำครวญกับตัวเองว่า "ฉันจะอยู่อย่างไรเมื่อไม่มีเขา"
แต่พอถึงเวลาเจ็บจริง...ฉันก็ยังอยู่ได้
และพอมองย้อนกลับไป จึงได้รู้ว่า
"บางครั้งการเลิกลาก็เป็นเรื่องดี"

เพราะอยู่ไปก็มีแต่คำว่า "ยื้อ" กับรักที่ไร้สุข
การแยกจากกลับกลายเป็นโอกาสของทั้งสองคน
เลิกใช้ความรักทำร้ายตัวเอง เลิกทำร้ายกันและกัน
ในเมื่อไปไม่รอด ก็ต้องปล่อยมือ แล้วเริ่มต้นใหม่

อาจอีกนานกว่าจะเจอคนที่จะอยู่ด้วยกันไปจนความตายแยกจาก
แต่ก็ยังดีกว่าต้องรักทั้งน้ำตา ฉันไม่สุข เธอก็ไม่สุข

เมื่อผ่านความเจ็บปวด จึงได้เห็นความจริงว่า
บางครั้งการปล่อยมือ ก็เป็นการเริ่มต้นที่ดีเหลือเกิน

-ธีนรดี-